Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi maki01
Sevgili asln,
Ben yavru ayırırken köksüz yavrular oluyor ancak anne yaprağın muhakkak kökleri deride kalıyor. Yavruların hepsi aynı gelişmişlikte olmadığı için çok küçük yavru varsa onları da anneden ayırmayıp olduğu gibi aynı toprak seviyesinde tekrar dikiyorum.
Anne yaprak kazara köksüz kalmış ise olduğu gibi dikilmesinin uygun olacağını düşünüyorum. Bu konuda deneyimim, bilgim yok. Sadece sizin gibi mantık yürüttüğümde büyüme, üreme hormonlarının yaprağın o bölgesinde yoğunlaşmış olması beni bu sonuca yönlendiriyor.
|
Aynı mantıkla yola çıkarak çoğunluğunu bende hiç ellemeden yine diktim.Bazısını da yanlış mantık yürütmüşümdür deyip sil baştan yaptım, sapta uzundu kısaltarak yatay diktim.
İlk yaptığım 'olduğu gibi gömmek'' mantığını sizden esinlendim, ara ara eski yazışmaları okuyorum,bir yerde cümleniz vardı,'büyüme hormonları kökte yoğun' gibi bir anlamdan bahsetmiştiniz.
Net başka bir bilgiye rastlamayınca bahsettiğiniz bilgiyi başlama noktası olarak baz aldım.
Konuya bağlayacağım bir başka örnek ise;
Ekte anneye yapışık fakat hiç kök atamayan bir yavru.
Aldığımda dip sapı şeffaf, su gibi ve köksüzdü umudum yoktu.
Fakat yine aynı mantıktan yola çıkarsak annede yapışık olduğu yerde bir büyüme hormon yoğunluğu varsa ,yavrunun ona bağlı olduğu en dipte de bir yoğunluk olmalı.
Hem erken ayırma, hemde köksüz durumdayken bile her ikiside tutunuyor.
Yanında beyaz yeni yaprağı çıktı.Hatta anneyleyken büyüme durmuştu.Şimdi büyüyor.
Biz en iyisi eski anneyi hiç kesmeden dikelim demekten başka fikir gelmiyor aklıma.